Örneğin, bir küme emekli Ordu generalinin ülkenin genel savunmaya hazır olup olmadığına bakarak yaptığı bir çalışmayı düşünün. Onların keşfettikleri her dört genç erişkinden biri askerlik yapmak için çok şişman olsaydı.Bu, tarif gereği düşmanlarımızın rastgele bir yardımı olmadan bizi yüzde 25 oranında savunan insan sayısını azalttığımızı tabir eder.
br /> Veya şu: Zamanın rastgele bir noktasında, rastgele bir nüfusun bir yüzdesi obez olacak. 1920’lerin ortası ile sonları ortasındaki ’30’larda, nüfusun yüzde 20’sinin obez olduğu yaş kümesi 50’li yaşların ortasındaydı. 1986 yılına gelindiğinde, bu küme 20’li yaşların başlarında beşerler haline geldi.
Cüzdanlar ve cüzdan kitaplarından konuşalım. A.B.D. ‘deki çocukluk obezitesinin yıllık ulusal maliyetinin özel sıhhat sigortası olan çocuklar için 11 milyar dolar ve toplumsal güvenlikten faydalananlar için 3 milyar dolar olduğu iddia edilmektedir, bu finansal buzdağının yalnızca ucu. Yakın tarihli bir araştırmada, obezite ile bağlı hastalıkların maliyetinin yıllık 147 milyar dolar olduğu ortaya çıktı. Bu her gün 400 milyon dolardan fazla. Bu yazıyı okumak için harcadığınız vakit içinde maliyeti çeyrek milyon dolardan fazladır. Şu anda çocuklukta şişmanlık salgını, en azından önümüzdeki birkaç on yıl boyunca nüfus sıhhati için önemli bir tehdit olacak.
Güzel haber şu ki, bir tahlil için her vakit birinci adım açıkça tespit edilmiştir. Makûs haber şu ki, bu birinci adımı atmak için son derece isteksiz davranıyoruz.
Obezite sorunu dün oluşturulan bir sorun değil, yarın da çözülemeyecektir. Sorunun kökeni, “saklanan genler” in çağdaş insanların vücudundaki varlığının devam etmesi. Bu genler atalarımızın biyolojik-kimyasal yapısının bir kesimi olarak atalarımızı besin depolamaya yönlendirir fakat şu an bu durum bitmiştir. Mevcut ömür şekillerimiz ve beslenme alışkanlıklarımızla gıda/besin depolamaya gerek duyulmamaktadır. Yiyecek kıt olduğunda, metabolizma daha yavaş olan beşerler daha yeterli yaşayabilirlerdi, zira yağları daha düzgün depoluyorlardı (kısacası genleri nedeniyle). Artık, çağdaş toplumda besin bulmak için fizikî bir efor göstermiyoruz. Hepimiz bakkaldan-marketten yiyecek ısmarlıyoruz, bu yüzden hepimiz daha ağırız.
Düşük gelirli ailelerde hem çocuk hem de erişkin obezitesi daha fazla gözlenmekte, düşük gelirli ailelerde genel olarak çok kilolu sorunu var. Maalesef sağlıklı besinler daha değerlidir.
